Woord van de Pastoor

Nooit meer een morgen

Een oude bekende van mij strijdt op dit moment tegen kanker. Hij is in de veertig, heeft een echtgenote en kinderen die hem nog niet kunnen missen. Regelmatig mag ik met hem spreken over zijn strijd, zijn geloof en twijfels, over wat er leeft in het diepste van zijn hart nu het leven zo anders geworden is. De mededeling van zijn dokter: “Je hebt kanker” heeft zijn leven zo gigantisch veranderd. Ineens werden dingen waar hij zich in opjoeg en kwaad over maakte  veel minder belangrijk terwijl zaken die minder aandacht hadden nu veel voor hem betekenen. Ineens wil hij doen wat hij altijd al uitgesteld heeft. Het is iets wat ik elke keer weer moet vaststellen bij mensen die slecht nieuws over hun gezondheid krijgen: de ranglijst van belangrijkste dingen in een leven verandert plots. Zijn leven draait nu op een andere snelheid dan eerder.

Een lied die de eerder genoemde bekende bijzonder had getroffen was het lied van Marco Borsato, “Nooit meer een morgen”, http://www.youtube.com/watch?v=U3H__YM7Zbc  

Ik ben het ook maar eens gaan beluisteren. Dat lied geeft weer dat als je zou weten dat je er morgen niet meer zou zijn, je wellicht ineens anders zou leven. De zanger vraagt in zijn lied “Heb je enig idee wat het met je zou doen als je nog maar een dag zou bestaan ? … Zou de toekomst niet langer je denken beheersen en leefde je voor het moment ? We verbannen de dromen naar morgen en later, maar doet het je stiekem geen pijn dat je dan pas zou doen wat je altijd al wou als er nooit meer een morgen zou zijn.”

Het is toch apart dat er meestal iets heel ingrijpends moet gebeuren eer men die aandacht kan gericht krijgen op die wezenlijke dingen. Hoe dikwijls hoor ik in zo’n momenten zeggen: als ik hier door kom, dan vul ik mijn leven heel anders in. We hebben dikwijls de slechte gewoonte om steeds maar uit te stellen alsof er hier aan ons leven nooit een einde zal komen.

Het is niets nieuws wat men terugvindt in dat lied “Nooit meer een morgen”. Bijna 2000 jaar geleden riep onze Heer Zijn leerlingen al op tot waakzaamheid. In het evangelie kunnen we de Heer horen zeggen dat het op een onverwacht ogenblik kan afgelopen zijn, eens eindigt onze tijd hier op aarde. Ieder ogenblik is een geschenk van God, onbetaalbaar, een nooit terugkerend geschenk waar je iets moet mee doen in liefde voor God, je medemens en jezelf. Wanneer ons lichaam het plots begeeft en onze ziel verschijnt voor God, wat heb ik dan in handen ? Kan ik dan zeggen dat ik geleefd heb of geleefd ben, dat ik de talenten die Hij in mijn leven heeft neergelegd rijkelijk heb benut ? Dat wil de Heer ons zeggen als Hij zegt in Marcus 13,35-37:

“Wees dus waakzaam, want jullie weten niet wanneer de heer des huizes komt, ’s avonds, of midden in de nacht, of bij het eerste hanengekraai, of ’s morgens vroeg. Laat hij jullie niet slapend aantreffen wanneer hij plotseling komt. Wat ik tegen jullie zeg, zeg ik tegen iedereen: wees waakzaam!”

Als ik zou weten, dat dit mijn laatste dag zou zijn, zou ik die laatste dag dan nog anders gaan leven ?

Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.

www.priesterpenne.be

31 AUGUSTUS, MAAGDENWIJDING IN TOLLEMBEEK, WELKOM: http://www.priesterpenne.be/nieuws/nieuwsdetails.php?n_ID=693