Woord van de Pastoor

Snikken om een priester

Vorige week meldden alle kranten dat er dit jaar voor heel Vlaanderen maar 1 priesterwijding is. Precies in diezelfde week opende Paus Benedictus “het Jaar van de Priester”; 150 jaar geleden overleed Jean Marie Vianney, de pastoor van Ars, de patroon voor de pastoors.

In onze streken wordt het priestertekort door de gelovigen steeds meer gevoeld. Vele parochies moeten nu al hun pastoor delen met een of meer buurparochies. Toen ik daar zo over nadacht moest ik denken aan een verhaal dat Paus Johannes-Paulus II enkele jaren geleden citeerde in zijn jaarlijkse brief aan zijn priesters, een verhaal uit een Frans boek “Dieu a besoin des hommes”, “God heeft mensen nodig”. Het verhaal handelde over een Frans dorpje dat geen pastoor meer had en zich daardoor door God verlaten voelde. Men kon immers geen sacramenten meer vieren, met name niet de Eucharistie. Maar de dorpelingen lieten het er niet bij zitten. Ze drongen er bij het bisdom op aan toch een priester te sturen, maar zonder succes want de bisschop beschikte maar over een beperkt aantal priesters en het dorp was te klein. De parochianen zochten zelf naar een verdwaalde, een werkloze of een gepensioneerde priester, maar met even weinig resultaat. Wat uiteindelijk hielp was hun intensief en niet-aflatend gebed. In gebed kwamen ze regelmatig samen in hun parochiekerk, ze legden een stola op het altaar en zeiden vervolgens de gebeden van de Eucharistie tot aan de consecratiewoorden. Dan viel er een diepe stilte, soms wel eens onderbroken door het zachtjes snikken of zuchten van deze of gene. Zo vurig verlangde die parochie naar iemand die deze consecratiewoorden met werkdadige kracht kon uitspreken. Na een tijd verhoorde God deze smeekbede. Uit hun eigen midden wekte de Goede Herder een priesterroeping...
De Paus voegde aan dit verhaal in zijn brief toe: “Werkelijk, zulke plaatsen zijn er in de wereld! Mocht iemand dus aan de zin van het priesterschap twijfelen, mocht hij denken dat het sociaal gesproken onvruchtbaar of nutteloos is, laat hij dan hieraan denken”.

Ik was onlangs bij een Vlaamse pastoor die ondertussen zeven parochies heeft. Een vurig en biddend priester maar ook diepbedroefd over zo weinig jonge priesters. Zijn woorden blijven bij mij naklinken: “Het is nu één voor twaalf. Als we met dit jaar van het Priesterschap niet kunnen duidelijk maken aan onze mensen hoe belangrijk de priester is voor onze kerkgemeenschap dan worden we hier in de komende jaren een kerk zonder priesters of een complete missionarissenkerk maar geen Vlaamse kerk”. Het klinkt somber maar op de priesterwijding van vorige week ontmoette ik verschillende jongeren die in september aan ons seminarie www.sint-janscentrum.nl de priesteropleiding gaan beginnen, dat sterkte mij.

Misschien is het ook iets voor jou ? Zeker vandaag roept God jongens en mannen tot het Priesterschap. Wie het in zijn hart voelt moet niet twijfelen als hij aan Jezus en Zijn Kerk zijn leven wil geven, kan studeren en celibatair wil leven. Wie daar "ja" op durft te zeggen krijgt van Hem de kracht om het te volbrengen. Laten we bidden voor roepingen, er als gelovigen van overtuigd zijn en getuigen dat de Kerk niet zonder priesters kan en jongeren die over priester-worden durven nadenken van harte steunen.

Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.