Woord van de Pastoor

Waarom 50 dagen Pasen ?

Hoe leg je nu uit dat Pasen voor ons het belangrijkste feest is ? Is dat Kerstmis niet want dan is de kerk toch overvol ? Toch is Pasen het allerbelangrijkste: 40 dagen voorbereiden en 50 dagen, tot Pinksteren, navieren. Wat kan ik met Pasen in mijn leven van alledag ?

Elke zondag bidden wij in de geloofsbelijdenis waar het met Pasen om gaat: “Die geleden heeft onder Pontius Pilatus, is gekruisigd, gestorven en begraven, die nedergedaald is ter helle, de derde dag verrezen uit de doden”. Dat is geen rijmpje wat we opzeggen met de voornaamste gebeurtenissen van ons geloof maar dat heet de geloofsbelijdenis. Met die opsomming spreken we in geloof uit dat wat er toen gebeurde nog steeds met ons te maken heeft. Sinds het kruis en de verrijzenis van Jezus, kan niets of niemand ons nog ooit scheiden van Gods Liefde. Sinds de zelfgave van Jezus op het Kruis is er altijd een nieuw begin mogelijk en heeft de dood nooit meer het laatste woord. Geloof ik dat en ook: laat ik het in mijn hart toe en breng ik het in praktijk ? Geloven gaat nog wel maar in praktijk brengen ?

Op Goede Vrijdag keek in naar het VTM-middagnieuws en de twee hoofdpunten gaven me inspiratie http://www.iwatch.be/2007/player.php?category_id=hetnieuws&item_id=hetnieuws_5_13&dc=nieuws om iets concreet over de betekenis van Pasen te vertellen. Een eerste hoofdpunt was Victor Hissel - de advocaat van de ouders van Julie en Mélissa - werd door zijn zoon met 5 messteken neergestoken. Niet de gebeurtenis maar wel wat een bekende over die jongen vertelde, wil ik aanhalen. Ze typeerde hem als een stille jongen, teruggetrokken, gebruikt drugs, leeft achter zijn computer en drinkt veel. Hoe wordt iemand zo ? De typering van die jongen brengt ons bij de volgende gedachte: Iedereen krijgt wel eens gebeurtenissen of omstandigheden die ons leven donker en zwaar maken. Wat doen we dan ? Velen worden als die jongen: vluchten achter de computer of in drugs of drank om verdoofd verder te leven. Paasgelovigen weten dat de Heer wil dat we telkens weer opstaan, Hij geeft daartoe ook de kracht. Paasgelovigen weten dat ze, met Jezus’ Hulp, de stenen van alles wat ons laat opsluiten in een donker levensgraf kunnen wegrollen en geloven in een stralende Paasmorgen na elke donkere Goede Vrijdag. Zijn er plekken in mijn leven dat ik me afsluit ?
Het tweede hoofdpunt in dat Goede Vrijdagnieuws was de staatsbegrafenis in het Italiaanse l’Aquila, een uitvaart met 205 kisten. Duizenden mensen namen met hun Paasgeloof afscheid van dierbaren die omkwamen door een aardbeving. Hoe is dat met ons ? Als er een geliefde mens sterft of als de dood dichtbij komt, is het dan voor mij een allesvernietigende aardbeving of durf ik in de puinen van dat moment te geloven dat die dood toch niet het laatste woord heeft maar dat ik als gelovige thuis kom bij de Heer in het Eeuwige Leven ? Is er in mijn verdriet om de dood van een geliefde altijd de zekerheid dat de Heer Zijn gedoopte kinderen niet loslaat in de duisternis maar dat Hij ook tot ons zegt: “Hij of zij is niet meer hier, hij of zij is verrezen, is in het Leven van God”. Durf ik dat te geloven ?

Dat is voor mij de betekenis van Pasen: De Heer is werkelijk verrezen, Hij heeft de dood overwonnen, Hij blijft ons nabij en roept ons op om altijd te kiezen voor het leven, om met Hem altijd op te staan en zo ook eens met Hem te kunnen leven in Eeuwigheid. En daarom is het voor mij de moeite waard om vijftig dagen lang Pasen te vieren !

Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne